د ځان بخښنې منشور

د ځان بخښنې منشور چې په لومړی سر کې ولسی جرګې تصویب کړ او بیا تنظیمی مشران یې د تایید په موخه په غازی لوبغالی کې سره راغونډ شول، ګڼ تاوده بحثونه راپارولی دی. د خلکو اکثریت دا منشور په یو نه یو شکل وغنده او ټولیزې رسنۍ په ملی او نړیواله کچه پدې تړاو شننې، ارزونې او ګردی میزونه ترتیب کړل او د خلکو او تنظیمی مشرانو نظرونه چې شدیداً یو بل سره په تقابل کې قرار لری، له مختلفو اړخونو څخه وارزول.

په همدې تړاو کلید راډیو ګردی میز راوبله او د ځان بخښنې منشور په هکله په کې بحث وشو؛ دا دی موږ د کلید راډیو له څپو څخه د جمیله مجاهد او نورزیه اتمر نظرونه د هغه دوه نظرونو په توګه چې یو یې د دې منشور په ملاتړ او بل یې په مخالفت کې و، د پیشرو د ګرانو لوستونکو په وړاندې ږدو، تر څو پخپله یو ځل بیا قضاوت وکړی او ووینی چې میرمنې د جنګسالارانو، جنایتکارانو او بشر حقونو د ناقضانو د ناولو هوسونو د لومړی قربانیانو په توګه څنګه په صراحت یا ارتجاعی توګه خبرې کوی.

نورزیه اتمر:

راځئ چې په مجموع وغږیږو په فردی مسایلو به نه غږیږو. ځکه چې افغانستان د یوه ډیر خطرناک بحران سره لاس او ګریوان دی. زه منم چې مجاهد خور ځانته دلیلونه لری لیکن هر څوک دې طرحې ته د خپلې نظریې له لورې ګوری ارزیابی کوی یې او پاینټونه ورکوی.  راځئ چې په حقایقو وغږیږو. حقایق دا دی چې په افغانانو تل جنګ تپل شوی بناً زه د وطن بچی هیڅ کله مقصر کولی نشم افغانانو خپل ځان په هر حالت کې ښودلی دی چې موږ ثابت یوو موږ د خپل استقلال او ملی هویت نه په هر قدم کې دفاع کوو. زه فکر کوم که په دې مساله کې ډیر جدی لاړ نشو دا به ښه وی ځکه شرایط د افغانستان ډیر حساس دی روزانه موږ د نورو چلنجونو سره مخ کیږو چې افغانستان د یوه نوی چلنج سره مخ کړو. تاسو پخپله پدې پوهیږئ زه یې نومونه نه اخلم دغه کسان چې نن یې نومونه د حقوق بشر د ناقضینو په لیست کې راغلی دی دا اوس هم د ملت له خوا ټاکل شوی دی دا پرنفوذه خلک دی دوی ته ملت رایه ورکړې ده بناً دا فیصله شوې ده که دا فیصله نه وای شوی تاسو په خپله شاهد یاستئ چې په کابل کې د دوی په مقابل کې بهترین پروفیسوران، بهترین ډاکټران، بهترین استادان ولاړ وو ولې یې ترې ونشو ګټلې؟ ولې ملت دوی ته رایه ورنکړه؟ لدې نه ښکاری چې دا خلک نفوذ لری دا خلک په وطن کې یوه اندازه مینه وال لری بناً د دوی مسلم حق و چې دوی پارلمان ته راغلی دی او که چیرته د بخښنې پوښتنه راپورته کیږی زما نظر دا دی چې دواړه ډلې دې وبخښل شی ځکه افغانان نور له جنګ نه ستړی شوی دی زه پخپله هم  د هرې ډلې لخوا ژوبله شوې یم. ورور مې مجاهدینو وژلی، پلار مې امین وژلی دی، په همدې رقم ماما او کاکا مې د مرمیو ښکار شوی او وژل شوی دی بناً زه د چا پسې لاړه شم که د انتقام پسې لاړم خو بیا وطن په کنډوالو بدلیږی او افغانستان زموږ نه وروسته پاتې کیږی.    .

جمیله مجاهد:

اوس هم په افغانستان کې زور چلیږی. اوس هم په افغانستان کې وسله او ګواښونه دی. هغه بیچاره پروفیسر ته چا نه دا وخت ورکړی او نه یې څوک ورکوی. یعنې که موږ دا ووایو چې د دې پارلمان انتخابات عادلانه وو، په دې به خپل وجدان خپه کړو. دا انتخابات سل په سلو کې عادلانه نه وو، موږ مستحق خلک درلودل چې باید پارلمان ته د دغو جنابانو په ځای ورغلی وای خو متاسفانه چې هیواد اوس هم د دوی تر سیوری لاندې دی اوس هم د دولت ارابه د دوی په لاس چلیږی هغه کسان چې د انسان د حقوقو ضد وو هغه اوس هم په قدرت کې دی. تاسو خبر یاست یو کال نه راپدیخوا باید د انتقالی عدالت پروژه عملی شوی وای خو متاسفانه حتا دولت دا په جرئت نشی اعلانولی. بله موضوع دا چې په دې وطن کې وینې تویې شوی، موږ او تاسې شاهد یو دا وینې په مختلفو دورو کې تویې شوی دی خو دومره بې ناموسی چې په یوه خاصه دوره کې شوې ده د بشریت په تاریخ کې نده شوې د افغانستان تاریخ خو لاپریږدئ. زه د یوې ښځې په صفت له دې خور نه پوښتنه کوم هغه نجلې چې ځان د مکروریانو له پنځم منزل څخه راغورځوی ایا د هغی کورنۍ نن دا جنایت کاران بخښی؟ که ستا خور وای تا بخښل؟ زه متیقینه یم چې ندې بخښل که دا ستا لور وای تا بخښل؟ ندی بخښل. هغه ښځه چې په پوهنتون کې حامله وه او ګیډه یې خلاصه کړې وه او د دې ماشوم یې پر سینه ورته ایښې و ایا د هغې میړه، د هغې مور او پلار او ورور او نوره کورنۍ دا بخښی؟ د افغانستان په تاریخ کې همیشه فتوحات وو همیشه جنګونه وو حتا ملالۍ په میوند کې خپله وینه تویه کړه هغه بیله وینه تویدنه وه لیکن دا چې یو څوک په خپلو سترګو ګورۍ د هغه پر ښځه جنسی تیری کیږی ایا هغه یې بخښې؟ نه یې بخښی. اسلام یې نه بخښی، انسانیت یې نه بخښی، بشریت یې نه بخښی. که دا مصالحه واقعاً تطبیق شی نو نه یوازې دا چې دا د افغانستان خلک به د خپل منتخب جمهور رییس نه یو قدم وروسته ولاړ شی دا ومنئ چې په افغانستان کې به یو بل نوی شر او شور جوړ شی. 

په افغانستان کې د انګریزی سرتیرو نوې وسلې

له روشنګری څخه لنډ شوی

آیا کولای شو بربریت مدرنیزه کړو؟ که د مدرنیزه کولو څخه موخه د پوهنې کارول وی، هوکی، چې کولای شو. د پوهنې پرمختګ سره بشر کولای شی هغه کارونه تر سره کړی، چې انسانی منطق ورسره پردی دی.

انګریزۍ ګارډین ورځپاڼې د اګست میاشتې په ۲۴ نیټه خبر ورکړ، چې په افغانستان کې انګریزی سرتیری

په یو ډول فوق العاده وسلو سمبال شوی دی. دا نوی وسله د ترموباریک وسلی پرمختللی ډول دی، چې سرتیری کولای شی پر خپلو اوږو یې انتقال کړی. د دې وسلې له چاودنې څخه رامنځ ته کیدونکی متراکم فشار کولای شی د قربانی سږی وچوی او له وینو یې ډک کړی. دا وسله په تړلی او بند چاپیریال کې کارول کیږی، کیدای شی دا تړلی چاپیریال یو مورچل وی او یا هم یو کور، چې سرتیری شک کوی ښایی هلته طالبانو مورچل نیولی وی. امکان لری په دې کور کې تنکی ماشومان هم بیده وی او یا همدا ډول د دې ماشومانو مور او پلار، چې نه پوځی دی او نه هم وسله لری، خو سرتیری یا د سرتیرو قوماندانان فکر کوی، چې دا کورنۍ د طالبانو ملاتړ کوی.

 د ترموباریک وسله د لومړی ځل لپاره په لومړۍ نړیوالې جګړې کې د آلمانانو لخوا جوړه او وکارول شوه. د دې وسلې پرمختللی ډولونه د امریکا لخوا د ویتنام په جګړې کې په پراخه توګه کارول شوی ده، همدا ډول دا وسله روسانو په چیچن کې هم کارولې ده.

کومې وسلې چې په افغانستان کې انګریزی سرتیرو ته ورکړل شوی دی د ترموباریک بمونو تر ټولو پرمختللی ډول دی،  که څه هم انګریز چارواکی وایی، چې دې وسلو ته د ترموباریک ویل ناسمه بریښی، ځکه په دې نوی موډل کې د تودخ د تولید پر ځای د ډیر فشار پر ایجادولو زیات کار شوی دی.

بی له شکه، چې دا ډول استدلال د دې وسلې د کارولو اخلاقی مسوولیت څخه اوږې سپکول دی. په دې ډول انګلیسی قوماندانان غواړی موږ ته ډاډ راکړی، چې په دې وسلو سره کولای شی "وسوځوی" پرته له دې چې مړو ته اور واچوی او "جزغولی" یې کړی، کولای شی خلک ووژنی پرته له دې چې هغوی ټوټه ټوټه کړی. نوې وسلې لکه پریکون " هوښیارانه چلند" لری او معجزه کوی!

البته جزغاله کول او ټوټه کول به همدا ډول دوام ومومی او دا وسلې به یواځې د انسان وژنې او ویجاړونې د آلاتو کلیکسون بشپړ کړی. د وسلو یو کار پوه وایی، چې دا وسلې د یوې ثانیې د یو زرمې حصې څخه په لږ وخت کې لومړی د غوږ پرده څیروی او وروسته د یو ثانیې څخه په کم وخت کې سږی او نور غړی له کاره اچوی.

"طالبان"، "القاعده"، "تروریزم"... د اوخت د انسانی پولو څخه د تیریدنې او د انسانی وژنې او د ویجاړنې جواز ګڼل کیږی. البته په تیروو دریو لسیزو کې تل د تروریزم کلیمې څخه د وژنې، تیری او بمبارد او هر ډول جنایت لپاره کار اخیستل شوی دی، خو اوس دې کار "رسمی" بڼه نیولی ده او جګړه مارې ډلې کوښښ کوی وښیې، چې د دې "کوډونو" سره هغه کسان چې د نړۍ پرمختللی وسلې تولیدوی او کاروی، د سړی خوړلو حق ورته خوندی دی. کټ مټ د ایران په اسلامی رژیم کې، چې د "ملی امنیت پر ضد اقدام" یا" اوباش او اراذل" او یا ورته کلیمو سره ځان ته حق ورکوی خپل مامورین د ټوپک، ارې او کوتک سره د مخالفینو ځپلو ته ولیږی، لاس او پښې یې پرې کړی، سترګې یې راوباسی او په دار یې ووهی او یا شونډی یې وګنډی او په سیاهچالونو کې یې ښخ کړی؛ یواځې د دې توپیر سره، چې په حق سره، د رژیم د رسوایۍ ډول پر بلیو پروت دی، خو د پرمختللو وسلو تولیدونکی ځواکونه په ناحقه ځانونه "متمدن" ګڼی.

سره د دې چې  بریتانیایی یا امریکایی قوماندانان خپلو "متمدنو" لښکریانو ته د طالبانو او القاعدې د "خوړولو" حق ورکوی، هغه سیاست ، چې دا هیوادونه  د طالبانو او القاعدې سره په یو کتار کې ودروی، دا دې چې نوې وسلې یواځې طالبان او القاعده نه وژنی، او څرنګه چې ټول او په ځانګړی توګه د ناتو قوماندانان په ښه ډول پوهیږی، هغه "پټځایونه" چی طالبان یې کاروی، د خلکو د هستوګنې په سیمه کې واقع دی او پر افغانستان د بهرنیو ځواکونو تیری او د یرغلګرو ځواکونو ناوړه چلند لامل شوی چې طالبان د ولسونو تر منځ ځان ته ځای ومومی.

د ګارډین د لیکنې له مخې د لیبرال دمکراتانو مشر سرمنزیس کمپل د نویو وسلو په هکله خبرداری ورکړی او ویلی دی، چې دا یو جدی بدلون دی، ځکه د ناپوځی وګړو د وژنې  سیوا کیدل به په افغانستان کې د انګلستان استراتیژی د بدو پایلو سره مخامخ کړی. د دې انګریز سیاستوال اندیښنه د یرغلګر او تیری کوونکی هیواد د استراتیژۍ ټکنې کیدل دی، نه انسان وژنه او وحشیانه جګړه.

په هر حال د دې جګړو یوه موخه په لویه کچه د وسلو د بازار  او کاروبار غوړیدل دی، څه چې د انګستان د ملی ناخالص تولید د پام وړ برخه جوړوی.

جهانی شدن رفاه یا فقر؟

جهانی شدن مقوله ای است که سرمایه داران با آغاز استقرار نظام های سرمایه داری به عنوان طبقه ای به هم پیوست و با منافع مشترک تعریف می کردند.  این هماهنگی گرچه با رقابت، تضاد و دریدن گلوی  سرمایه داران به وسیله یکدیگر در جنگ عمومی اول شدیداً ضربه خورد، اما با پیروزی انقلاب اکتبر  بار دیگر این به هم پیوستگی فشرده تر گردید و بعد از فروپاشی اتحاد شوروی و کشور های اقمار او  و با اعلام  نظم نوین جهانی و گلوبالیزاسیون از سوی امریکا، آهنگ سریعتری یافت که مضمونش چیزی جز تسلط کامل امریکا و هم پیمانان امپریالیستی او بر جهان و زانو زدن تمامی خلق های دنیا در برابر آقایی او چیز دیگری نبود. این مقوله با دکترین چینی- پاول مبنی  بر «مهار پنج اژدهای کوچک» و «سناریوی تروریزم بین المللی» با حاکمیت ده ساله ی «بوش پسر» از نظر سیاسی و جابجایی نیرو های نظامی امریکا در سرتاسر جهان، خود را تکمیل کرد.

در حالیکه جهانی شدن غیر از گسترش انحصار و کنترول سرمایه داری جهانی بر زندگی خلقهای جهان، چیز دیگری نیست، تیوریسن های بورژوازی و گردانندگان بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت  جهانی که به عنوان بزرگترین  الیگارشی های مالی امپریالیستی راه چنین انحصار و کنترولی را بر مردم دنیا هموار می سازند، تلاش می نمایند تا جهانی شدن را در «پر شدن شگاف میان کشورهای پیشرفته و عقب مانده» ، «یکسان کردن مناسبات تولیدی و اجتماعی بر همه کشور هایجهان»  ،  «مدرنیزه شدن ابعاد زندگی اجتماعی در کشور های تحت سلطه» ، «ایجاد شغل و تقویت صنعت در کشور های عقب مانده» ، «هیچکاره شدن دولت ها» ،  «از میان رفتن تضاد میان دول ستمگر و ستمکش» ، «ازمیان رفتن طبقه کارگر در اثر کمپیوتری شدن تولید» ،  «مهار انارشی اقتصادی»  بنمایانند و به این صورت چهره کاملاً  انسانی به این مقوله بدهند. ایالات متحدة امریکا در 40 سال بعد از جنگ دوم جهانی ده هزار ملیارد دالر را صرف تولید تسلیحاتش کرده و حال با  11هزار ملیارد دالر تولید نا خالص ملی در سال، به چیزی جز آقایی بر جهان نمی اندیشد. با اینکه انگلیس، فرانسه، آلمان و جاپان در حوزه های معینی این آقایی را بدست آورده و هر یک به فراخور قدرت اقتصادی و نظامی اش با امریکا در رقابت و تضاد قرار دارند. اما تمام آنها در جهانی  شدن انحصارات امپریالیستی، چپاول خلقها و سرکوب جنبش های آزادیبخش کاملاً متحد بوده و باداری امریکا را در دایره ی مختلفی می پذیرند. با اینکه تجارب دو جنگ جهانی نشان داد که وحدت امپریالیست ها در اثر رشد ناموزون سرمایه بصورت قانون همیشگی آنها را در برابر یکدیگر قرار داده، جهان را با آتش میکشند.

ایالات متحده امروز در 130  کشور جهان 700 پایگاه نظامی دارد و بعد از 2001  مجموع نیروهای نظامی اش در خارج از ایالات متحده به بیش از نیم ملیون نفر رسید، نیروهای دریایی اش که در خارج حدود 34 هزار نفر می باشد، در 295 کشتی و زیر دریایی در تمام دریاها به گشت زنی اشتغال دارند و نیروهای زمینی اش را  تقویت می کنند. ایالات متحده با این همه نیرو  به کنترول بر 5 قاره  جهان دست زده هر کشوری را به آسانی تهدید کرده می تواند. چنین گستردگی نیرو  در زمین، دریا و هوا در تاریخ بشر بی سابقه بوده و از روی آن می توان به سادگی معنی انسانی و غیر انسانی جهانی شدن را دریافت. با چنین وضعیتی است که امروز بسیاری از خلق ها و کشورهای جهان می دانند که در چه شرایطی قرار دارند و این شرایط هر گز بهتر از زمانیکه انقلاب اکتوبر شکل گرفت، نبوده و تشابه بسیاری به سالهای 1920 و 1930 دارد، با سرمایه های بیشر، رقابت گسترده تر و زراد خانه های فوق العاده اضافه تر اتومی و غیر اتومی که دیدیم جنگ جهانی دوم و به تعقیب آن انقلابات بسیاری را پیریزی کرد.

5 کشور حق وتو دارند، کشور های گروپ جی-8  هشتاد در صد تکنولوژی جهان را در کنترول دارند، 8 کشور به زبان سلاح اتومی صحبت می کنند و به این خاطر جدل ها و رقابت ها روز تا روز  در میان کشور های پیشرفته و قدرتمند اوج می گیرد. شانگهای شش از ترکیب چین و روسیه به میان می آید، جاپان با چین و روسیه رو در رو شده و حمایت بیشتر ایالات متحده را با دفاع پتریودتی می خواهد، گروپ کشور های غیر متعهدها دوباره قصد احیا را دارند. کشورهای حاشیه خلیج، فرمایش 70 ملیارد دالر  سلاح پیشرفته را برای کمپنی های امریکایی می دهند، هندوستان فرمایش میگ 31 را به روسیه میدهد و ایندونیزیا یک ملیارد دالر سلاح از روسیه میخرد. رقابت بر سر لوله های نفت ترکمنستان و قرغیزستان میان کمپنی های نفتی، امریکا، روسیه، چین و عربستان سعودی اوج می گیرد، سه غول الیگارشی مالی (بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و سازمان تجارت جهانی) در جهت ورشکستگی اقتصاد کشورها بیدریغ می تازند. اتحاد شوروی با نسخه صندوق بین المللی پول چنان به مریضی مزمن اقتصادی مواجه گردید که گذار از اقتصاد بروکراتیک به اقتصاد بازار، 10 برابر خسارات جنگ دوم جهانی برایش خساره داشت، 22 ملیارد دالر  را جهت سرپا نگهداشتن ربل به مصرف رساند و حال که پنجه های خونین کمپنی های امریکایی تا جگر گاه اقتصاد روسیه گور شده، صندوق بین المللی پول برایش می گوید که دردت را بکش!!

به این صورت ادعای جهانی شدن، برابر زیستن، صنعتی شدن، حقوق مساوی میان کشورها وغیره، جز تف سر بالایی که بر پیشانی تیوریسن های این مقوله جا گیرد، چیز دیگری نیست و در عمل امروز سرمایه، تضاد و رقابت، استثمار و بهره کشی، تفاوت طبقاتی، جاسوسی، فحشا، مواد مخدر، فقر، سوخت اتومی، گاز های گلخانه ای، درد و مرض، مافیا، نفت، زور و خشونت، تحکم پذیری و تسلیم طلبی جهانی، سلاح و نیرو، جهانی شده اند.  امریکا و متحدانش می خواهند فقط این موارد را هر چه بیشر و گسترده تر جهانی بسازند. بخاطر حضور امریکا در عراق در هر ساعت 4 نفر به قتل می رسند، در افغانستان هر دو نیم ساعت انسانی قربانی می گردد. بمباران های اسراییل بر فلسطین  و لبنان به طور پیگیر ادامه دارد، برای سرنگونی دولت منتخب چاویز که دوبار مردم با صندوق های رأی او را انتخاب کردند، ملیون ها دالر از سوی سی آی ای به مصرف می رسد و می خواهد کاریکه 33 سال قبل در مقابل دولت منتخب الفرد آلنده کرد، در مورد چاویز تکرار کند. امریکایی ها حتی حاضر نیستند برای ادامه نسل درد ولادت را بکشند. آنان صد ها طفل را در بدل پول ناچیز از آسیا خریده، به کشور خود می برند. در شش ماه امسال 416 طفل تنها از ویتنام توسط خانواده های امریکایی خریداری شده که اگر دیروز شیره جان ویتنامی ها را می بردند، امروز دلبندان شانرا می خرند، کار یکه در چین و کوریای جنوبی هم انجام میدهند. آیا با این برتری اشکار نژادی میتوان از همپیوستگی و جهانی شدن با چنان شعار های کذایی دل خوش کرد؟

تیوریسن های بورژوازی جهت تثبیت این جهانی شدن و این «آقایی شرافتمندانه  امپریالیستی» با مقولاتی چون جامعه مدنی، مدرنیته، بازار آزاد، حقوق بشر، دموکراسی، رأی و انتخاب می خواهند حدود سرمایه، بهره کشی و تجاوز انحصارات غیر انسانی سرمایه داری را تطهیر کنند. آنها دموکراسی امریکا را به جهانیان الگو می کنند، امریکایی که یک ملیون سیاه پوست  را در زندان هایش نگهمیدارد و در آن در هر دو دقیقه بر زنی تجاوز صورت می گیرد و در بیرون به کشتار خلقهای جهان مصروف است. در افغانستان سیاست کامل برتری نژادی را پیاده کرده، در بدل رهایی هر اروپایی و یا امریکایی دو ملیون دالر می پردازد، ولی قتل هر افغان فقط با دو هزار دالر معامله می گردد و عده ای این را « فرصت طلایی»  برای افغان ها جار زده، اشغال عراق را « اشتباهی» از سوی« دوست بزرگ شان» می نامند. در حالیکه همه می دانند که سیاست ایالات متحده از زمانیکه پا به دوران امپریالیستی گذاشته، غیر ازین نبوده و دولتمداران هر دو حزبش بر فاشیست ترین چهره های تاریخ چون شارون، اولمرت، پینوشه، مارکوس، ضیاالحق، ملا عمر، مشرف،  رضا شاه، نوریگا، سادات، ملک فهد، ملک عبداله، کنعان اورن، سوکارنو و دهها قصاب دیگر سرمایه گذاری کرده، در کشورما جنایتکار ترین افراد گذشته را به قدرت رسانده و از بنیاد گرایی مذهبی شدیداً حمایت کرده است.

جهانی شدن و برابری کشور ها و ملت ها که دلالان سرمایه داری آنرا تبلیغ می کنند، زمینه چاپیدن بازار ها، مواد خام  و نیروی کار ارزان را برای انحصارات سرمایه داری مهیا می سازد و دست سرمایه داران را درین غارت ها هرچه بیشتر باز کرده، با ازدیاد تفاوت طبقاتی، فقر عمومی، گسترش اعتیاد، بیکاری عمومی، بهره کشی از زنان و کودکان خود را می نمایاند. به این صورت جهانی شدن توسعه موزون جهانی را نه تنها به میان نمی آورد که توسعه ناموزون  اساس آنرا تشکیل داده، شرکت های چند ملیتی، برای استثمار کارگران با پول ارزانتر بخشهایی از صنایع تولیدی خود را به کشورهای جهان سوم انتقال می دهند، در حالیکه مزد یک کارگر کارخانه بوت های ورزشی در چین روزانه یک دالر است، دستمزد همین شغل در جاپان ساعت 30 دالر می باشد و توپ های فتبالی که توسط کمپنی های ورزشی چند ملیتی ساخته می شوند، به وسیله کودکانی دوخت می گردند که صاحبان این کارخانه ها پا های این کودکان را به زنجیر بسته می کنند تا از جای شان حرکت نکنند.

 در کشور ما 30 هزار نیروی امریکایی حضور دارند و به قول نویسندة کتاب جنگ و جهانی شدن، سالانه صد ها ملیارد  دالر از درک مواد مخدر سود می برند، عده ای که ازین حضور، پول های کلانی به جیب می زنند، آنرا  فرصت طلایی و حضوری برای جهانی شدن کشور ما ارج می گذارند. این در حالیکه امریکا و یاران او در ناتو، به فکر ایجاد پایگاه های بلند مدت در خاک ما می باشند و تصمیم دارند،  پیشرفته ترین طیارات و بم های شان را در افغانستان آزمایش کنند که بم های به شدت کشنده ترمابریک، هیلیکوپتر های چینوک، جت های های میراژ، فانتوم و بی 52 نمونه های آشکار آنها می باشند. تسلیحاتی که جز آزمایش نمودن به درد مبارزه با جنگ های گوریلایی القاعده نمیخورند و جهت انتقال سلاح های ثقیل زمینی بین افغانستان  و تاجکستان در بدل 36 ملیون دالر پول میزند؟

   جنگسالاران که ملیون ها خون مردم را بگردن دارند ازین حضور فواید بسیاری کمایی کرده، از انتقام خشم مردم در امان نگهداشته می شوند و با کف و کالر جدید خود را مدافعان برابری زن، جامعه  مدنی، دموکراسی، کثرت گرایی و افکار انترنشنلی قلمداد می نمایند، عده ای از دموکراتیکی هایی که بر ایدیولوژی گذشته شان چتلی می ریزند، از دست بالا کردن در وحدت  با رهبران جهادی و اینکه مسعود با یکی از آنها صحبت تلفونی داشته، آب دهان می ریزانند و حاضرند در برابر جنرال بی ستاره غربی زانو بزنند، تا برایشان کاری دست و پا شود و از گردونه قدرت با هر خفتی پس نمانند و آنانیکه از غرب تشریف آورده، چنان در عشق اروپا  و امریکا  کور اند که با استدلال تمام «استقلال»  را واژه ای کلاسیک دانسته، حاضر اند کف چکمه های خارجی ها را بلیسند و نام آنرا دموکراسی و جهانی شدن می گذارند.

جهانی شدن در کشور ما مفهوم واقعی خود را پیدا کرده است که با مشخصات بیکاری، فقر، مرگ و مرض، زندگی و اعتیاد، تولید و قاچاق مواد مخدر، تن فروشی و فحشا، جرم و جنایت، تفاوت طبقاتی، گروپ کوچک ثروتمندان و دلالان، راپور دهی و اطلاعاتی، تراکم های تجارتی، شکست تولید خودی، ورشکستگی دهات و هجوم به شهرها، فرار نیروی کار به کشورهای همسایه، ملوک الطوایف و حاکمیت جنایتکاران جنگسالار وغیره همراه می باشد. این جهانی شدن وقتی کل جهان را در نوردد، بی آبرویی بیشتر این تیوریسن ها را به نمایش خواهد گذاشت و مفهوم واقعی این مقوله دیگر برای کسی پوشیده نخواهد ماند، این در حالیکه جهانی شدن را باید از برابری حقوق طبقاتی در تمام کشورهای جهان آغاز کرد. ابزار تولید، پول و سرمایه را از چنگ اقلیت سرمایه دار بیرون کشید و تا زمانیکه در یک سال 124 هزار دهقان به خاطر عدم پرداخت قروض شان در "بزرگترین دموکراسی جهان"  یعنی هندوستان دست به خود کشی بزنند، باد سربالای جهانی شدن فقط و فقط به نفع سرمایه داری و دلالان شان در کشور های جهان سوم می باشد.

د کوریایی برمته شویو وګړو تر شا څوک ولاړ وو؟

له یوه میاشت څخه زیاته موده تیریږی چې طالبانو د سویلی کوریا 23 وګړی برمته ونیول. په دې برمته نیونه کې دوه کوریاییانو د خپل هدف پر سر ځانونه قربان کړل او پاتې نور کوریاییان د شلو ملیون ډالرو په بدل کې خوشې شول. داسې ویل کیږی چې د کوریا دولت ژمنه کړې ده چې طالبانو ته د پیسو ورکولو تر څنګ به هغه 200 مسیحی مبلغین له افغانستان څخه وباسی چې د عیسویت د تبلیغ لپاره نه یوازې په افغانستان، بلکې په ټولې نړۍ کې په فعالیت بوخت دی.

کله چې کوریاییان د طالبانو لخوا برمته ونیول شول، د رسنیو له لارې اعلان وشو چې برمته شوې کسان ډاکتران او ښوونکی دی او د دې لپاره افغانستان ته راغلی دی چې له افغان بیوزلو وګړو سره مرسته وکړی، خو هیچا له دې کسانو څخه پوښتنه ونکړه چې په دې ډله کې خو یو ډاکتر او ان یو نرس یا نرسه شامله نه ده، دا څرنګه روغتیایی ډله ده چې مشری یې د یوه کشیش په لاس کې ده؟ حقیقت خو دا و چې د انډیپینډنټ ورځپاڼې په وینا، پل جې کې د کوریا د نړیوالې مسیحی ټولنې مشر د کوریایی وګړو له برمته کیدو وروسته وویل: زموږ ملګری چمتو دی چې خپل ځانونه د خپلې عقیدې د ترویج په لاره کې قربانی کړی او همدا و چې 42 کلن بې هیونګ کیو چې د کوریایی وګړو مشری یې په افغانستان کې درلوده، د دینی عقایدو د خپرولو لپاره د یوه بل کوریایی تر څنګ قربانی شو.

بې هیونګ کیو یوازینی کوریایی مسیحی مبلغ نه دی چې په دې سیمه کې وژل کیږی. په 2004 کې د همدې مسیحی مبلغینو یو بل تن چې عراق ته استول شوی و، د عراقی بلواګرو لخوا ووژل شو. د هیرالډ ټریبیون د رپوټ پر بنسټ، سویلی کوریا په نړۍ کې د مسیحی مبلغینو تر ټولو ستر ځواک لری. یوازې د کوریا د اوانجلیست کلیسا 17000 مسیحی مبلغین په 173 هیوادونو کې په تبلیغ بوخت دی. د هیرالډ ټریبیون د لیکنې پر بنسټ یوازې د امریکا متحد ایالتونه د 46000 تبلیغیانو په استولو سره له سویلی کوریا څخه مخکې ده. که چیرې د دواړو هیوادونو تر منځ د نفوس شمیره په پام کې ونیول شی، سویلی کوریا له امریکا څخه هم مخکې کیږی.

د هیرالډ ټریبیون په رپوټ کې راغلی دی چې هغې محافظه کارې کلیسا چې برمته شوی مبلغین افغانستان ته استولی وو، داسې کړنلاره جوړه کړې ده چې تر 2030 کاله پورې به ټولې نړۍ ته د خپلو مبلغینو شمیره 100000 کسانو ته ورسوی. دا کسان خپل لګښتونه له کلیسا څخه لاس ته راوړی. معمولاً هغه کسان چې د تبلیغ لپاره راجذبیږی، له 20 څخه تر 30 کالو پورې عمر لری. هغوی په کلیسا کې د روزلو یوه لنډه موده تیروی او له هغې وروسته د تبلیغ لپاره د نړۍ ګوټ ګوټ ته استول کیږی. دا کسان نه د امنیتی مسایلو په هکله کومه تجربه لری او نه هم د هغو هیوادونو د کلتوری او مذهبی واقعیتونو په اړوند، له دې کبله ډیر ژر قربانی کیږی.

روښانه ده چې نورو هیوادونو ته د دومره زیاتو مبلغینو استول له قوی مالی ملاتړ پرته ناشونی کار دی. کوریایی مبلغین په مستقیمه توګه د امریکا له دولت سره ټینګې اړیکې لری او د مسیحیت د تبلیغ لپاره زیاتې پیسې لاس ته راوړی. د امریکا دولت د دې لپاره په سویلی کوریا کې له کوریایی مسیحیانو څخه ټینګ ملاتړ کوی چې هغوی د "کمونیزم په وړاندې کلک مورچل" ګڼی.

د کوریا کلیساګانې او مذهبی مؤسسې په امریکا کې غښتلی ملاتړی لری چې ځواک یې ان له واتیکان څخه زیات دی. په 1984 کې کله چې د امریکا اوانجلیک کشیش بیلی ګراهام د مراسمو د اجرا کولو لپاره کوریا ته ولاړ، یو ملیون کسانو په هغو مراسمو کې ګډون وکړ. بیلی ګراهام د امریکا د ولسمشرانو ځانګړی کشیش ګڼل کیږی، له ټرومن څخه نیولې تر ایزنهاور او ریګان او د بوش کورنۍ پورې. دا کشیش د امریکا په ټولو لویو رسواییانو کې له واټرګیټ څخه نیولې د سړې جګړې د پیل کولو، پر ویتنام باندې یرغل او پر خلیج فارس باندې تر برید کولو پورې د امریکا د ولسمشرانو تر شا ولاړ و.

له پورتنیو خبرو څخه دا پایله لاس ته راځی چې د یوویشتمې پیړۍ په پیل کې زموږ نړۍ، منځنۍ پیړیو ته ستنه شوې ده او له مذهب څخه داسې استفاده کیږی چې غواړی نور وګړی پرې وځپی او خپله برلاسی وساتی. دا خبره هغه وخت ډیره جدی کیږی چې بوش د سپټامبر له یوولسمې پیښې وروسته د صلیبی جګړې یادونه وکړه او نړۍ په متمدنو او غیرمتمدونو هیوادونو وویشله.

مواد مخدر مهار نمی شود

تولید 93 در صد مواد مخدر جهان به وسیله ی افغانستان، اگر در ظاهر خجالت عظیمی برای نیرو های انگلیسی و  امریکایی در افغانستان ببار آورد و دولت افغانستان را ازین منظر در تنگنای عجیبی قرار داد، اما در اصل تولید این مقدار تریاک، پول های سرسام آوری را به جیب حامیان داخلی و خارجی آن چنان فرو برد که جشنی بالاتر ازین نصیب شان هرگز نگردیده است.

تولید  48 در صد این تریاک صرف در هلمند که حدود هشت هزار نیروی انگلیسی بخاطر تأمین امنیت و ریشه کن نمودن مواد مخدر در آن مستقر شده اند، علاوتاً انگلستان یکی از کشورهای است که با کار مواد مخدر در جهان شهرت دارد و شورای سنلس هم مقرش را در لندن گرفته، با تمام قوا جهت قانونی نمودن زرع تریاک فعالیت می کند، خود به خود نشان می دهد که دست هایی از بیرون  در کنترول زرع و قاچاق تریاک و هیرویین چه دست بالایی دارند. نویسنده کتاب «جنگ و جهانی شدن»  که امریکایی و در یکی از پوهنتون های کانادا استاد است، زرع مواد مخدر در افغانستان را بخشی از  جهانی شدن و پلان های استراتیژیک امریکا و انگلیس در افغانستان می داند، وی مدعی است که  ازین بابت انگلیسها و امریکایی ها سالانه صدها ملیارد دالر سود می برند، ولی مسوولیت را به گردن مافیای جهانی می اندازند، مافیای که تا حال نه تعریف شده و نه شبکه های جاسوسی نیرومند کشور های بزرگ سرمایه داری مثل  سی، آی، ای / اف، بی، آی/ انتلجنس سرویس و دیگران درین مورد کاملاً  اظهار بی اطلاعی نموده، مافیا را جریان نامرئی معرفی می دارند که دستیابی به تشکیلات آن و شناسایی افرادش هرگز ممکن نیست. این استدلال شبکه های فوق را کسی نه پذیرفته، بسیاری گمانه زنی می کنند که این مافیا به نحوی با تارهای ریش این شبکه ها بسته میباشند.

بحث آلوده بودن مقامات بالای دولتی و حتی کسانیکه با رأس پیوند دارند، از ادعاهایی است که همیشه وجود داشته، جلالی لیست آنرا در بغل داشت، قادری ادعای افشاگری می کرد و امرخیل  میدان هوایی کابل را  تونل  عبور مواد مخدر به پنج قاره می نامید.  اما کرزی مافیا را افغان نمی داند و معلوم نیست که از اعلان مشغول بودن صد هزار افغان در فروش مواد مخدر خبر دارد یا خیر؟

 یک در صد عاید تریاک به کشتکاران آن میرسد، در حالیکه 6.5  در صد را قاچاقچیان  افغان و 92.5 در صد آنرا مافیا به جیب می زنند. بسیاری از توجیه گران دولتی تریاک در رسانه های عمومی بی آنکه عرقی بر پیشانی شان جریان یابد، از صفر شدن تریاک در 13 ولایت نام می برند و از موفقیت های کار شان  در مبارزه با تریاک و هیرویین  یاد می کنند که به اندازه تفی برای مردم اهمیت ندارند، زیرا آنها برای حفظ موقعیت و پول هایی که می گیرند، خود را جبراً  در موقعیت دفاع می یابند و چنین اقناع های کاذبی که خود شان هم ذره ای به آنها باور ندارند، نشان می دهد که ابزار مبارزه با مواد مخدر چقدر  فرسوده و افراد مدافع از مبارزه غیر سودمند با آن، به چه پیمانه بر اندیشه ها و باورهای شان پا می گذارند و ازین هفتخوان به  این آسانی می گذرند!

مواد مخدر در کنار موقعیت استراتیژیک افغانستان در آسیا از برگهای برنده ای است که ریشه کن کردن آن سال ها وقت خواهد گرفت. زیرا امریکایی ها و انگلیس ها از حضور  سال های متمادی در افغانستان یاد می کنند و آنانی به این باورند که با حضور چنین نیروهایی در کشور ما، تریاک و هیرویین ریشه کن خواهد شد که یا آگاهانه به توجیه این امر می پردازند و در بدل آن به نان و نوایی می رسند و یا نا آگانه دهل را سرچپه  می نوازند. به این خاطر مواد مخدر با بیانات احساساتی کرزی، برگزاری کنفرانس های ملی و بین المللی و یا شعارهای بی سوادانه وزارت مواد مخدر، از میان برداشته نمی شود.

این اقدامات قادر به قیچی  زدن برگی ازین درخت نمی باشد، چه رسد به اینکه کنده ها را تبر بزند.  مافیا که در پیوند عمیق با قدرت های جهانی و منطقوی قرار دارد، با چنین حساسیت هایی نه تنها دست شان را ازین تولید و قاچاق نمی گیرند که برای تعادل بازارها در سال آینده فکر می کنند و نوع تخم بهتر را برای آن نشانی مینمایند.

شعر زندان، سروده ی جاودان

 شعر را گره خوردگی عاطفه با تخیل در زبان آهنگین نامیده اند، شعر با زبان پیوند نا گسستنی  دارد و شاعر از محیطش تأثیر می گیرد و شعرش به نیروی مادی مبدل گشته بر محیطش اثر می گذارد. شاعران دوران دربارها شعر درباری سروده،  قصیده آزمایی می کردند. بعد از سقوط شکوه و جدال دربارهای اشرافی، شعر به گوشه های عزلت و انزوا برده شد و شاعران با غزلسرایی از عشق و عرفان گفتند و بعد جنبش های مشروطیت، شعر مقاومت و پرخاش و مبارزه را آفریدند و شاعران در میدان جنگ با استبداد«از خون شهیدان  وطن لاله دمیده» را تصنیف کردند و شعر حماسه و حماسی را سرودند. بدینگونه زمان شعر را با خود می برد و می برد و از آن بهره می گیرد.

بعد از آنکه 7 ثوری ها بدمستانه با اتکا به همسایه بزرگ شمالی، گرفتند و بردند و کشتند و زندان ها را پُر از آنانیکه سر به تن شان می ارزید، کردند، مقاومت در زندان ها شکل گرفت و با اینکه به هزار شیوه و گونه مخصوصاً با مقاومت و پایداری در مقابل شکنجه بر زندانبانان شان تف انداختند  و آنان را حقیر ساختند. با زبان  شعر از آزادی، شرافت و انسانیت دفاع نمودند و بر آنچه شاعر تسلیم طلب و ریزه خوار بودند، با واژه های سربین چلیپا کشیدند.

درین میان شعر فاروق فارانی در کنار دهها شعریکه از پشت میله ها به وسیله شاعران بی نام و با نام سروده می شد، جایگاه خاصی داشت که در آن  روزگار، به نماد شعر مقاومت و شعر زندان شهرت یافته بود. او با مصراع های آتشین اش زندانی های مبارز و تسلیم ناپذیر را قوت می داد و به نا تسلیمی، پرخاشگری و ستیزه جویی دعوت می کرد و قامت  رسای همرزمانش را در برابر دار، بلند و به عکس دار را سر خم تصویر می نمود:

 خاک وطن زخون تو گـلگون و پـر نم است

آن بذری را که کاشتی از ریشـه محکم است

با مرگ خویش پوزه ای دشـمن زدی به خاک

  شاهد که قامـت تو رسـا دار سر خـم است

فاروق دهها سروده ای دیگری که خون  و خاک و آزادی را تصویر می کرد، در اختناق بی حد آن زمان و جبر بی پایان زندان بر پشت کاغذ های باطله و قوطی های سگریت می نوشت و به بیرون می فرستاد  و شاعران دیگری که یا از زندان راهی پولیگون ها شدند و یا در پشاور گوسپند وار ذبح گردیدند، چون انیس و سهراب نیز سروده های آتشگونی را پیشکش نمودند و دین تاریخی شانرا به عنوان شاعران مقاومت و زندان، شاعران خلق و آزادی چنان پیشکش کردند که تا زنده ایم و زنده اند، باید ارج شوند.

شعر زندان خود ضرورت به بیان و تحلیل بیشتری دارد که روزی اگر شاعرانی که میله ها را فتح کرده و با مقاومت و اعتقاد به آرمان شان دروازه ها را شکستند و بیرون شدند، به این امر بزرگ بپردازند و آنرا با هزاران نا گفته اش ، گفته بسازند و شعر آنانی را که با بریده شدن حلقوم شان به سکوت نشسته تجلیل و پاس اش دارند، پهلوانی خواهند کرد و نام های نا گفته به تاریخ خواهند پیوست.

مشت نمونه ی خروار

       مافیای زمین:

در کنار مافیا های متعددی که بعد از سقوط طالبان در افغانستان پیدا شد، اینک مافیای زمین، یکی از خطرناکترین مافیاها بشمار میرودکه بیش از 3 میلیون وهفصد هزار جریب زمین دولتی را در سر تا سر کشور غصب کرده و مقدار زیادی از زمین های مردم را نیز به زور تصاحب کرده است. درین مافیا زور مداران دولتی وغیر دولتی شرکت دارند وکسی توان مقابله با آنها را ندارند. شیرپور و چمتله دو نمونه روشن عملیات مافیایی در پایتخت می باشند.

20 وکیل:

  مجیدی یکی از اعضای ولسی جرگه، اعلان کرد که 20 تن از وکیلان در رشوه واختلاس غرق بوده به زودی دوسیه های شان به محکمه ارجاع خواهد شد. گر چه مردم انتظار دارند که نام این 20 تن افشا گردد، اما اکثریت اعضای ولسی جرگه که مردم بر آنها اعتراض قتل وکشتار را دارند و دستان شان تا مرفق به خون مردم آلوده است،  دربرابرچنان اعمالی اختلاس هیچ است، چگونه برخورد خواهد شد؟

کوریایی ها:

 بالاخره 19 تن  از کوریایی های به گروگان گرفته شده به وسیله طالبان، با مذاکرات رودررویی کوریایی ها وطالبان در غزنی رهایی یافتند. کوریایی ها قبول کردند که تا آخر امسال 200 نفر نیروی خود را از افغانستان خارج خواهند کرد. کوریایی ها از بی تفاوتی  امریکایی ها شدیداً سر خورده شدند و فهمیدند که غربی ها با آسیایی ها چگونه بر خورد می کنند و حضور شرقی ها را نژاد قربانی شده می دانند. دو تن از کوریایی ها توسط طالبان به قتل رسیدند. گفته می شود که دولت کوریای جنوبی در ازای رهایی این گروگان ها 20 میلیون دالر باج پرداخته است.

نرخ ها :

 از یکماه به این طرف بسیاری از مواد مصرفی در شهرها مخصوصاً پایتخت احتکار شده، نرخ آنها فوق العاده بلند رفته است. نرخ یک کیلو گرام گاز از 40 افغانی به 80 افغانی صعود کرده، نرخ بسیاری اشیای مصرفی از20 تا100 در صد بالا رفته است، اقتصاد بازار وکنترول قیمت نه به وسیله دولت که به وسیله بخش خصوصی صورت میگیرد و اقتصاد افغانستان به یک اقتصاد مافیایی تبدیل شده است، چند نفر بازار را در کنترول خود گرفته هر طور دلشان بخواهد، همانطور عمل می کنند. این لذت چنین اقتصاد و فرصت طلایی است که عده ای آنرا تبلیغ می کنند.

اختطاف های فراه:

 فراه یکی از ولایاتی است که بیشترین اختطاف در آن به منظور باج گیری صورت می گیرد، قبلاً مستوفی فراه ربوده شد و در بدل 70هزار دالر رهایی یافت، دو طفل در مساو اختطاف شدند که بعدآً توسط مردم رها شدند. پسر داکتر قاسم بیان رییس صحت عامه فراه ربوده و قبل از آنکه پول داده شود، توسط ربایندگان به قتل رسید، پسر عبدلله ذهکنی با نوجوان دیگری حدود یکماه نزد گروگان گیران بودند که بعداً رهایی یافتند، هم اکنون حاجی تحویلدار توسط گروپی از دزدان ربوده شده، خواهان 60 لک افغانی باج میباشند. باتمام این بی امنیتی ها، دولت کوچکترین کاری برای مردم کرده نمیتواند ومردم هم انتظاری از آن ندارند.  

سپید آبه و باغ:

اخیراً دولت ایران تلاش نموده تا افراد سابق خود را دوباره فعال سازد و به این منظور در دو منطقه باغ و سپید آبه که مربوط ولایت بیرجند ایران است دو  پایگاه آموزش ساخته، قومندان مولوی عبدالحمید اسحاق زایی که مسوول جنگهای طالبان در شیندند میباشد، سخی مومن، حاجی بشر و چند قومندان بومدی در این پایگاه ها با افراد شان سازمان دهی شده، آموزش نظامی می بینند تا به افغانستان اعزام شوند و ازین نقطه نظر مردم به تشویش به سر می برند.

بحران عمیق

آقای فهیم در سخنرانی خود در روز جلسه ای که برای قتل مسعود گرفته شده بود، ابراز داشت که اگر وضعیت به این منوال پیش برود، بحران افزایش می یابد. اینکه عامل این بحران کی ها اند او اشاره به طالبان داشت و ابراز داشت که ضرور است مجاهدین وارد قدرت شوند تا به این غایله پایان داده شود. در حالیکه تجربه نشان داده تا زمانیکه تنظیم ها بر قدرت بودند، چنان با هم در گیر شدند که نه تنها خود را به گلوله بستند که مردم را قتل عام کردند و زمینه حضور طالبان را در افغانستان مساعد ساختند، نه تنها در برابر لشکر قهار طالبان مقاومت کرده نتوانستند که پیوسته فرار وعقب نشینی کرده، در پنجشیر و بدخشان محصور گردیدند. مردم این صحبت ها را به مسخره گرفته، تمامی بدبختی های شان را از حضور اینان در قدرت کنونی می دانند و معلوم نیست که چرا می گویند که ما در قدرت نیستیم؟