بیش از یازده سال است که امریکا با هم پیمانان ناتویی و
مزدوران خرد و بزرگ دیگر در افغانستان می کشد، بم می ریزد و عساکر وحشی و دیوانۀ
آن بر اجساد مرده ها ادرار می کنند و کودکان و زنان را به رگبار می
بندند. این نخستین جنایت امریکا نیست و آخر آن هم نخواهد بود. تاریخ امریکا با
جنایت، وحشت، بربریت، قتل و کشتار و ستم بر ملل دیگر عجین شده است و ثروت های
بادآوردۀ امپراتوری امریکا، با خون ملل و خلق های فقیر و نادار جهان رنگین است.
اگر حرف از استعدادی برای انباشت سرمایه در اقتصاد بازار، این سیستم غارت و چپاول
زحمتکشان، هم در میان باشد، این استعداد چیزی نیست جز استعداد کشتار.
امریکا بزرگترین قاتل جهان است. همین چهرۀ قاتلانه امریکا
سبب شده است که با تأسف مردم فقیر و نادار و تهیدست سراسر جهان به دیدۀ انزجار و
نفرت به امریکایی ها نگاه کنند، در حالیکه باید بدانیم که توده های
امریکایی و حتی کارمندان عادی دولت آن نباید با تنفر سایر توده ها روبرو
شوند، این فقط سیاستمداران هستند که با طرح های اشغال، کشتار و غارت، دنیا را به
دوزخی برای زحمتکشان تبدیل کرده اند و هر حسابی که صورت می گیرد، باید با این
طراحان تصفیه شود. ولی باید یادآوری شود که نقش توده های امریکایی در مخالفت با
استعمار، استثمار و غارت و چپاول ملل دیگر، بخصوص افغانستان و عراق، نقش پسیف و در
مواردی حمایتگرانه از سیاست های امریکایی بوده است. آرزومندم مردم این کشور
بتوانند با انزجار از دولت ستمگر شان، همبستگی خود را با توده های ملل دیگر،
استحکام بیشتر ببخشند.
جیمی کارتر رئیس جمهور سابق امریکا در مورد اهمیت
تبلیغات گفته بود که هر دالری که در عرصۀ تبلیغات به مصرف می رسد، مؤثرتر از هر
دالری است که برای تسلیحات استفاده می شود. و اینک اهمیت تبلیغات امریکا را هم در
افغانستان، هم در عراق و در این اواخر در مسئله کوریای شمالی به خوبی می بینیم.
امریکا با راه اندازی تبلیغات دروغین و سرمایه گذاری هنگفت در بخش تبلیغات در
کشور ما، راه را برای یورش خود هموار ساخت و اینک در صدد شکم انداختن دایمی بر خاک
ما می باشد که رسانه های مزدورش در این راستا بطور خستگی ناپذیر میزگرد و بحث
می گذارند و گزارش تهیه می کنند.
کوریای شمالی نیز در اولویت تبلیغات امریکا قرار داد.
این تبلیغات شامل شیطان خواندن، تهدید برای جهان، استفاده از سلاح اتمی، شلیک راکت های
دوربرد، دولت غیر مسوول، رهبران احساساتی و ویرانگر... می باشد، که هدف تمام
این تبلیغات، زمینه سازی برای حضور بیشتر امریکا در منطقه می باشد.
در این نوشته بطور گذرا به این موضوع اشاره می کنم که کی
تهدید اصلی برای جهان است، آیا کوریای شمالی بزرگترین قاتل است یا ایالات متحدۀ
امریکا که بی وقفه بر کشورهای دیگر یورش می برد و مردم را به خاک و خون می کشاند؟
و ما (توده های افغانستان) باید در کنار کی قرار بگیریم؟
امریکا کشتار را وظیفۀ خود می داند، چنانچه بر دروازۀ
ورودی پایگاهی در ویتنام نوشته بود: «کارها به خوبی پیش میروند و کار ما کشتن
است.» جنایت امریکا در کوریای شمالی، ویتنام، جاپان، عراق و افغانستان خود گواه
اینست که ما با کشوری روبرو هستیم که در مقام کشتار بر سکوی اول ایستاده است.
امریکا در جریان جنگ سه ساله در کوریای شمالی (از 1935 تا
1950) 30 فیصد نفوس این کشور را کشت. یعنی از هشت تا نه ملیون کوریایی آن زمان،
نزدیک به یک بر سوم آنان توسط نیروهای امریکایی کشته شدند، 78 شهر نابود شد و
هزاران قریه به خاک تبدیل شد. این بزرگترین کشتاری است که در تجاوز نظامی یک کشور
بر کشور دیگر ثبت تاریخ شده است. در حالیکه در جنگ سه ساله اشغالگرانه امریکا 30
فیصد نفوس کوریا کشته شد، در جنگ جهانی دوم بریتانیا تنها 0.94 فیصد، فرانسه 1.35
فیصد، چین 1.89 فیصد و ایالات متحده امریکا 0.32 فیصد نفوس خود را از دست دادند، و
این به خوبی فاجعۀ قتل و کشتار در کوریای شمالی توسط امریکایی های فاشیست و
استعمارگر را نشان می دهد.
جنرال کرتس لی
می که فرمان جنرال مک آرتر مبنی بر سوزاندن و کشتن کوریایی ها را در سال 1950 اجراء می کرد، می گوید:
«در کوریا کسی بی گناه نبود. آنان حکومتی داشتند و ما با مردم می جنگیدیم، ما با
کدام نیروی مجهز دیگر نمی جنگیدیم، از اینرو هیچ نگران نبودم که مردم بی گناه
را می کشتم، هیچ نگران نبودم.» او می افزاید: «ما تمام شهرکها را در کوریای شمالی
و حتی بعضاً در کوریای جنوبی طعمۀ حریق ساختیم.» جنرال کرتس لی می، جلاد ارتش
امریکا بود که قبل از آن از دهم مارچ تا 15 اگست 1945 جاپان را با بم های
آتشزا بمباران کرد که در نتیجۀ آن 63 شهر بزرگ و یک ملیون جاپانی کشته شدند.
جنایتی را که این اوج «تمدن» و قلۀ «دموکراسی» در زمان اشغال ویتنام انجام داد، تا
هنوز هم کشتار می آفریند و ویتنامی ها را به کام مرگ می کشد. جنایتی که تاریخ
بشریت هرگز آن را فراموش نخواهد کرد.
این قساوت بی نظیر که به پای استعمارگران امریکایی نوشته
شده، هنوز به پایان نرسیده است. امریکا همین اکنون در افغانستان بی وقفه کشتار می کند، سالانه بیش از 50 هزار
عملیات هوایی انجام می دهد، صدها هزار تن در این جنگ تا اکنون کشته، زخمی، اسیر و
آواره شده اند. تمام این درد و رنج، این بدبختی و ناهنجاری، این اسارت و بمباران
به خاطری صورت می گیرد که به گفتۀ جان کِری وزیر خارجه «امریکایی ها نور دانش
و علم را به افغان ها ببرند» و به قول عروسک های جامعه مدنی «دموکراسی و
حقوق بشر در کشور ما نهادینه شود»!!!
کشتار عراقی ها توسط امریکا نشان می دهد که ایالات متحده
با گذشت نزدیک به هفتاد سال، قاتل درجه یک انسانهاست. مرکز مطالعات لانست تعداد
کشته شده های عراقی را پس از اشغال عراق توسط امریکا (میان سال 2003 و 2006)
بطور مجموعی 655000 تن تخمین کرده است. این به خوبی نشان می دهد که دولت امریکا جز
کشتار و غارت هیچ ارزش انسانی دیگر ندارد که بخواهد آنرا توسعه دهد، فقط فواحش
سیاسی می توانند این جلاد جهان را نگهبان صلح، دموکراسی و حقوق بشر بخوانند!!
چه دردناکتر از این بوده می تواند وقتی جلاد جهانی برای
ما افغان ها و سایر ملل که تاریخ درخشان مبارزه علیه بیگانگان و اجانب دارند،
«دموکراسی» و «حقوق بشر» بیاورد؟ چه دردناکتر از این بوده می تواند که چند تا
زن سرکاری به دور هیلری کلنتن حلقه بزنند و از این خاله زنک غارتگر «حقوق بشر»
تکدی کنند؟ و چه دردناکتر از این بوده می تواند که هیلری کلنتن پس از مرگ کیم
جونگ ایل رهبر کوریای شمالی بگوید که «ما عمیقاً برای آسایش و رفاه مردم کوریای
شمالی نگران هستیم و دعاهای ما در این وضعیت بغرنج متوجه مردم کوریای شمالی است»!!
در این وضعیت که کوریای شمالی با بزرگترین قاتل جهان
روبروست، قاتلی که همین اکنون کودکان، زنان و مردان کشور ما را با بیرحمی تمام می کشد، خانه های مردم را بمباران
می کند و با ادرار بر اجساد مردم، به افغان ها توهین روا می دارد، بر
ماست تا در کنار مردم کوریای شمالی بایستیم و به دفاع اخلاقی از کشوری برخیزیم که
نه مردم ما را می کشد، نه بمباران می کند، نه در امور داخلی ما مداخله می کند
و نه هم به حیث مزدور در خدمت غارتگران ناتویی قرار دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر