دست رد اکثریت مردم بر سینه انتخابات پارلمانی

انتخابات پارلمانی 27 سنبله بدتر از چند انتخابات گذشته برگزار شد و اکثریت مردم افغانستان دست رد برسینۀ این انتخابات زده و آنرا تحریم نمودند. این انتخابات با چنان تقلب، جعل کاری و زورگویی همراه بود که کمتر کسی باور به حداقل درستی این انتخابات دارد. برای برگزاری این انتخابات که بیش از 120 ملیون دالر "کمک" خارجی ها برآن به مصرف رسید و حدود صد هزار نیروی امنیتی به تأمین امنیت آن موظف بودند، بالاخره با شرکت حدود 30 درصد از مردم افغانستان، برگزاری مسخره ای را به نمایش گذاشت. درین انتخابات که افراد قاتل، زورگو، خونریز، فاسد و وابسته به استخبارات  بیرونیان در کنار دهها نفر دیگر شرکت کرده بودند، مردم را با نفرت از شرکت درین انتخابات وا داشت، بگذریم ازینکه بسیاری از مردم، عملکرد پارلمان گذشته را دیده بودند که چه کسانی در آن حضور داشتند و چه کارهای را انجام دادند. به این خاطر با هر که روبرو می شدی بی مکثی می گفتند «در پارلمان گذشته چه کردند که بازهم رای بدهیم».

درین کمپاین هزاران دالر به مصرف رسید و هر یک از کشور های بزرگ و منطقه با دادن پول، کوشش  نمودن تا عوامل خود را به ولسی جرگه بفرستند. این رقابت در حقیقت نه میان کاندیدان که در پشت پرده میان کسانی بود که به بخشی از کاندیدان پول و امکانات می دادند.

کارت های جعلی، پاک شدن رنگ، خراب بودن سوراخ کن، نبود مُهر برای مهر زدن برگ های رای دهی، مداخله دست اندرکاران انتخابات در نظر رای دهندگان، تشویق مردم در کنار سایت های رای دهی برای  دادن رای به اشخاص خاصی، حتی داخل شدن افراد مسلح زور مداران در مراکز رای دهی، تخلفاتی بود که به طور گسترده و بلااستثنا در تمام ولایات وجود داشت و برای هر آدم با سواد و بی سوادی نشان داد که این انتخابات با چی مداخلات و جعل کاری های همراه است و وکلای که از این طریق به پارلمان می روند چه معنی و مفهومی دارند. اینکه برای خریداری چنین رنگ های بدل و سوراخ کن های دیسی چه پول هایی به فساد رفته از روی عملکرد آنها می توان تشخیص داد که اگر چنین نمی بود چرا افغانستان دومین کشور فاسد جهان می شد.

مردم افغانستان در پارلمان گذشته دیده بودند که قاتلان فرزندان شان چگونه «منشور مصالحۀ ملی» را امضاء کرده و در ظاهر با این تصویب دستان شان که تا شانه در خون ملت افغانستان گور بودند را پاک نمودند و کرزی هم که لحظه ای از مغازله با قاتلان مردم و جنگسالاران دست بردار نیست بر این منشور مهر گذاشت و آنرا توشیح کرد و فکر می کنند که اگر اینان با پول و زوری که دارند اینبار نیز به پارلمان بروند، چه منشور های دیگری ازین قبیل  را به امضا خواهند رساند. لذا ضرورت رای دهی را ندیده و در مجموع نارضایتی های که از عملکرد خارجی ها و دولت نیز نزد مردم وجود دارد، نخواستند به چنین انتخابات پر از تقلب و جعل کاری بروند. بعضی ها فکر میکنند که این کاندیدان با رفتن به پارلمان فقط به فکر حرام و حرام خوری هستند و در صورت رای دادن به آنها درین حرام خوری سهیم خواهند گشت، لذا از دادن رای ابا ورزیده، سر بی درد خود را پر درد نساختند. اما مطمئناً که کمیسیون تعداد رای دهندگان را چند برابر بیشترد از اصل آن اعلان خواهد کرد و به خود خواهد بالید.

انتخابات 27 سنبله نشان داد که مردم افغانستان چه نفرتی نسبت به جانیان سی سال گذشته دارند و هر چه که کمیسیون برگزاری انتخابات و بعضی از مداهان پیرو فساد کنونی و شریکان غارت و چپاول با سر و وضع مدنی در رسانه ها تلاش نمودند تا مردم را بنام «مسوولیت ملی» و «پروسه ملی» تشویق به شرکت در آن نمایند، اما چون بسیاری از مردم وضعیت کنونی را شناخته و میدانستند که اینبار نیز بهتر از گذشته دسته گلی به آب نخواهد رفت، لذا براین همه تبلیغات چلیپا کشیده و از شرکت در انتخابات دست کشیدند. وقتی بسیاری از مردم به این باور بودند که وکیلان پیروز از قبل تعیین شده، چه ضرورتی به شرکت درین انتخابات پر سرو صدای میان خالی داشتند؟ برخی هم در جریان انتخابات وقتی زور گویی و تقلب ها را به چشم دیدند بدون اینکه رای بدهند، دوباره به خانه های شان برگشتند.

پارلمان جدید به هیچ عنوان بهتر از پارلمان گذشته نخواهد بود. آنانی که درین کمپاین هزاران دالر پول مصرف کرده اند، با رفتن به پارلمان تلاش خواهند کرد تا هر چه زود تر این پول ها را با مکیدن خون توده های مردم دوباره به دست آورند و مثل وکلای گذشته به قصر ها، لکزیس ها و ده ها نوکر و چوکر برسند، کمتر به پارلمان بیایند و بیشتر به کسب «شریف» کمیشن کاری بپردازند و وزرای «بیچاره» را زیر فشار قرار دهند، به قرارداد ها دست یابند، سرمایه گذاری کنند و با چکر های خارج و در خوش وبش با شبکه های استخبارات  بیرونی کیف نمایند.