انسانی را که برای ما زیست، گرامی می داریم!

به تاریخ 23 سرطان از طریق رادیو اطلاع حاصل نمودیم که یگانه حامی و غمخور خویش را از دست داده ایم. بلی، ما بازماندگان شهدای یکاولنگ ولایت بامیان با درد فراوان مطلع شدیم که دیگر داد نورانی مبارز در میان ما نیست و جاودانه شده است. با این خبر دردناک، یکبار دیگر غم ما یکاولنگی ها که هزاران درد را در سینه داریم تا روزی به قوغ انتقام مبدل شود، سنگین تر شد، زیرا ما کسی را از دست داده ایم که هیچگاه شهدای یکاولنگ و تجلیل از آنان را فراموش نمی کرد و در هر 19 جدی مصادف با سالروز تجلیل شهدای یکاولنگ، در غم خانواده های ستمدیدۀ این منطقه خود را شریک می دانست و درس انتقام این شهدا را به گوش مردم یکاولنگ، مردمی که قربانی جنایت های طالبان شدند و کاردهای خونین تنظیم های منطقه را هنوز بر گرده های شان احساس می کنند؛ فریاد می کرد.

او دقیقاً در شماره ماه جدی سال گذشته نشریۀ پیشرو از جوانان یکاولنگ تقاضا کرد که با ارسال عکس و پایۀ طبقاتی شهدای یکاولنگ که خون سرخ شان بر برف ها روانه گشت، زمینۀ تجلیل شایسته و به یاد ماندنی از این عزیزان را فراهم سازند. او بدون اینکه مانند دیگران این عکس ها را به بازار سیاه فندگیری حواله کند، با ایمانی که به بازوی ستبر زحمتکشان داشت، عکس های تک تک آنان را آذین نشریۀ وزین پیشرو ساخت.

ما بازماندگان شهدای یکاولنگ، خود را در این غم و اندوه جانکاه با خانواده دوست داشتنی، دوستان و گردانندگان نشریه پیشرو شریک می دانیم و از صمیم قلب های درد دیدۀ ما به ایشان تسلیت گفته و یادآور
 

می شویم که زنده یاد نورانی تنها متعلق به شما نبوده، بلکه نمایندۀ واقعی تمام زحمتکشان افغانستان بود و این وظیفۀ ماست که هر یکی ما به اندازۀ وسع و توان خود بر راهش قدم بگذاریم و نگذاریم تا شمعی که او در این شب دیجور افروخته بود، خاموش شود. خواهش ما از گردانندگان نشریۀ پیشرو اینست که بعد از درگذشت زنده یاد نورانی، چاپ آن را مانند گذشته با خط روشن مردم دوستی ادامه دهند.

انسانی را که برای ما زیست، گرامی می داریم!

بازماندگان شهدای 19 جدی
یکاولنگ ولایت بامیان