دست
اندرکاران عزیز نشریۀ پیشرو!
تسلیت هر يك
ما را به مناسبت درگذشت زنده یاد داد نورانی بنیانگذار نشریۀ پیشرو و انسان مبارز،
نویسندۀ انقلابی، شاعر متعهد، تحلیلگر بیباک و باورمند به فکر و آرمان هایش
بپذیرید. ما خود را در غم و اندوه درگذشت او با شما و خانوادۀ شان شریک می دانیم و
امیدواریم بتوانیم با ادامۀ راهش، روح او را شاد نگه داریم. خبر درگذشت زنده یاد
داد نورانی همۀ ما و تمام مردم ستمدیدۀ افغانستان را به شدت تکان داد که تا هنوز
هم نمی توانیم واقعیت درگذشت او را بپذیریم. مرگ او ضایعۀ جبران ناپذیر برای تمام
انسان های زحمتکش، زجردیده، مبارز و وطندوست افغانستان است.
«گروه روشنفکران آزاد فراه» از سال
های دور با زنده یاد نورانی آشنایی داشت، از آن سال هایی که او هنوز جوان بود و در
صفوف مبارزین ضد اشغال شوروی در جبهات فراه ماشه می چکاند و برای استقلال کشور شعر
و ترانه می سرود. از آن زمان تا حال نزدیک به سه دهه می گذرد. نورانی درین سه دهه
چه در فراه، کنر، نورستان و نیمروز و چه در پاکستان و ایران، لحظه ای به زندگی
شخصی نیاندیشید و هیچگاه نیاسود، بلکه همیشه در تکاپو بود، گاه در این ولایت و گاه
در آن ولایت. وی در مسایلی که به مردم و زندگی توده ها ارتباط می گرفت، با جدیت
برخورد می کرد و این از خصوصیات نمونه اش بود، زیرا زندگی بدون رسیدگی به دردهای
مردم و التیام زخم های شان برایش معنایی نداشت. با آنکه فاکولتۀ طب را نیمه تمام
رها کرده و به صفوف مبارزان پیوسته بود، با استعداد سرشاری که داشت چنان به مداوای
مریضان و زخمی ها می پرداخت که همه فکر می کردند او داکتر مجرب و ورزیده ایست.
داد نورانی
برای تمام انسان های متعهد و مبارز افغانستان نمونه ای از یک انسان وفادار به راه
و آرمان هایش بود و به هیچ قیمتی به معامله و سازش تن نمی داد. در بحث ها با منطق
و استدلال صحبت می نمود و از هرگونه افترا و تهمت نسبت به دیگران پرهیز می کرد.
بحث های او در رسانه های داخلی و بیرونی به همه امیدواری می بخشید، زیرا او مدافع
واقعی اکثریت مردم فقیر و زحمتکش افغانستان بود.
نشر پیشرو از
سوی داد نورانی و همکاران گرامی اش، ابتکار ارزنده ای بود و است و زمانی که اولین
شمارۀ «مجلۀ فراه» به دست ما رسید، همه را غرق خوشی ساخت. او با تن رنجور و بیمار
با این همه کار و فعالیت خود، دیگرانی را شرمسار تاریخ می ساخت که زیر بار پول های
«دوستان بین المللی» غرق شده اند و از فرط بیکاری قطعه بازی می کنند. همه می دانیم
که فعالیت مغزی و کار زیاد باعث گردید تا چراغ زندگی داد نورانی اینقدر زود خاموش
گردد و اگر مانند دیگرانی که مادام العمر «رهبر» اند و سطری نمی نویسند و قطعه
بازی می کنند، می خسپند و می خورند و می نوشند، میله می کنند و چکر می زنند، به
یقین سال های بیشتری عمر می کرد، اما او چنین زندگی کردن را ننگ می دانست و بر آن
تف می انداخت؛ تعهد به راه و باورهایش بود که او را لحظه ای از کار و فعالیت باز
نداشت.
زنده یاد
نورانی انسان بزرگی بود که همۀ ما باید قدر کار و فعالیت او را بدانیم. «گروه
روشنفکران آزاد فراه» آمادۀ هر نوع همکاری و مساعدت با گردانندگان نشریۀ پیشرو می
باشد و صمیمانه تقاضا می نماییم که با نشر پیشرو، یاد زنده یاد داد نورانی را برای
همیش زنده نگه دارید تا روح او آرام گیرد و خاطراتش در قلب ملیون ها انسان زحمتکش
این مرز و بوم حک گردد.
«گروه روشنفکران آزاد فراه»
5 سنبلۀ 1390
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر