اندوه مرگش را به نیروی مبارزه برای رهایی مردم تبديل نماییم!

سمير عظيم از همرزمان زنده یاد داد نورانی در جبهه کنرها

زنده یاد نورانی، اين انقلابي بزرگ در آخرين دقايق حياتش گفته بود: «مرگ و زندگي يك واقعيت است، تلاشم برای زنده ماندن فقط به منظور خدمت به مردم است.» او با این سخن با صراحت بیان داشته است که زندگی وقتی ارزشمند است که  بخاطر خدمتگذاري و نجات زحمتکشان از تجاوز، ظلم و استبداد و ايجاد يك جامعه مرفه و عاري از هرگونه بيدادگري و ستم باشد. بنابر این، رهروان راه پر شکوه «نوراني» در اوضاع و احوال حساس کنونی، رسالتمندانه و با پشتكار و قبول وظايف و مسووليت هاي سترگ در قبال ملت زجركشيده و بخون خفتۀ شان، يكبار ديگر تجديد پيمان می نمایند که بر راه پر افتخار این رزمنده گرامي شان راسختر از پيش گام هاي استوار براي استحکام و گسترش مبارزه با هر نوع توطئه، دسیسه وعوام فريبي دشمنان گوناگون مردم افغانستان بردارند.

من مطمئن هستم كه یاران و شاگردان زنده یاد «نوراني» با دانش و خصوصيت مبارزاتي ایكه از استاد و در حقیقت رهبر شان آموخته اند، هیچگاه و تحت هيچگونه شرايطي از كار و پيكار براي منافع و نجات خلق ستمديده و دربند وطن شان خسته نشده از اصول علمي مبارزه انحراف نكرده و اين راه خارایين را با همه مشكلات و خم و پيچ آن تا پيروزي نهايي ادامه ميدهند. من نبود زنده یاد «نوراني» را در اوضاع كنوني كشور ما يك ضايعه بزرگ براي جنبش پیشرونده افغانستان مي دانم، اما به اين باور هستم، مردمي كه جرئت مبارزه دارند، اگر رهبر از پا می افتد، دیگری پیش می آید و پرچمش را می گیرد و به پیش میرود. 

منحیث یکی از همرزمان زنده یاد نورانی این افتخار را دارم که در کنارش سالهایی سال مبارزه کردم، از خصوصیات مبارزاتی اش آموختم، بر یکدیگر باور داشتیم و افتخار بزرگتر از این چه خواهد بود که دو انسان از دو منطقه جداگانۀ افغانستان، در محلی با هم برای استقلال کشور رزمیدیم که زادگاه هر دوی ما نبود ولی این باور و ایمان ما بر مردم زجردیدۀ افغانستان بود که ما را تا آن کوهستان ها کشاند.

لذا، امروز که او دیگر در میان ما نیست، نبودش را با تمام معنا احساس می کنیم، ولی در عین زمان خرسند هستم که راه و مبارزه اش ادامه دارد.

همرزم عزیز من! آرام بخواب، همرزمانت راهت را ادامه می دهند!