نقش استاد راهنما و تأثیر گذار بر زندگی من

 نقش انسانهای آگاه در زندگی یک فرد نه از روی بزرگی بلکه از روزنۀ تأثیرگذاری آن محاسبه میگردد، چون افراد آگاه نه تنها بر زندگی کسانی که در محیط و ماحول آنان زندگی میکنند، اثر گذار بوده بلکه نقش فعال و برازنده بر فعالیت و طرز تفکر و شیوه تغییر جامعه میگذارند.

ازینرو منحیث یکی از کسانی که افتخار آشنایی با استادم داد نورانی داشتم، از رفتار وی به گونه ای درزندگی ام متأثر گردیده ام که هیچگاه نمی توانم آنرا نادیده پنداشته و آنرا در زندگی ام برای همیش در نظر نگیرم. زیرا وی نه اینکه یک استاد راهنما بلکه یک شخص صادق و دلسوزی بود که علاوه بر حس همدردی، شیوه رفتار و رهایی از مشکلات زندگی را که اتفاق می افتاد، به من می آموخت. او نه تنها به این باور بود که مشکلات فراتر از توان انسانها نیست، بلکه این نحوۀ فکر انسان ها و برداشت های گوناگون از پدیده هاست که سبب مغلق و پیچیده شدن یک موضوع میگردد، نباید در برابر حادثه ای که در زندگی تان اتفاق می افتد بی تفاوت بوده و یا هم با سراسیمه گی در مورد آن قضاوت کرده و بی توجه و بدون تعقل به حل آن اقدام نمائید، زیرا عصبانیت راه منطقی را به روی شما بسته و وادار می سازد تا از دیدی به آن بنگرید که دیگر موضوعات دخیل در آن را نادیده گرفته و از زوایای مختلف به حل آن نپردازید، بناءً جهت بیرون رفت ازین گونه وقایع باید شنوندۀ خوب بود تا بتوانید دامنۀ معلومات، تحلیل و برداشت خود را بیشتر، بهتر و وسیعتر ساخته تا بتوانید گوینده و حل کنندۀ موضوع باشید.

چون تصور سطحی ما نسبت به هر پدیده انگیزه های متفاوتی را در ذهن ما تداعی میکند که رابطۀ اجزای متشکله آن را نادیده می گیریم وخواهی نخواهی این اجزاء تأثیرگذاری بر روی حل آن موضوع داشته که باید موشگافانه، مدبرانه و صبورانه از راه تفکر به آن پرداخته شود تا از سطحی نگری بدور مانده و نتایح مطلوبی را که متوقع هستیم بدست بیاوریم. و این یگانه راه کامیابی و فایق آمدن یک شخص برای اجرای برنامه هایش و مسیر صعود برای کامیابی های بعدی که از راه تعقل و بردباری به دست می آید می باشد.

زنده یاد داد نورانی هشدار می داد که نباید از کنار مسایل و موضوعاتی که بصورت جدی تر در زندگی ما اتفاق می افتند بی تفاوت و بدون ملاحظه گذر نمائیم و نتوانیم نقش خود را در آن حک نمائیم. وی این گفتارش را نه تنها به صورت حرف بل به شیوۀ عمل به دوستان و همکارانش آموزش می داد. خوب به خاطر دارم که روزی افسرده  وغمگین از فشار روزگار در دیار مهاجرت روزنۀ شکایت را بر بی مبالاتی روزگارم برویش گشودم و او با دقت تمام اول موضوعاتی را که برایم رخ داده بود جویا شد و به جواب هر جزء آن بصورت مفصل پرداخت و بعد برایم گفت که این دید توست که به تراکم و پیچیدگی موضوعات افزوده است، تو نباید آناً در مورد این قضیه قضاوت و فیصله کنی، باید فراتر از آنچه اتفاق افتاده بیاندیشم و بن بست فعلی را که نتیجه ارتباط ارگانیک عملکردها و پدیده هایی که قبلاً برایم پیش آمده بود، حل نمایم. وی واضح نمود که موفقیت در حل یک مسئله سبب تقویۀ اعتماد به نفس و راه حل مشکلات بعدی می شود که در واقع مسیر گره گشایی رنج ها ودردهای آینده خواهد بود که منبعد برایم رخ خواهی داد.

همچنان نادیده گرفتن مشکلات و بی اعتنا از کنار آنها گذشتن را یک خطر جدی تقلی نموده و یاد آوری می نمود که چنین برخوردی سبب فراگیر شدن در همه ابعاد زندگی گردیده و تأثیر سوء بر روال وعملکردهای زندگی ما خواهد داشت و این کار از تسریع رشد زندگی کاسته و بالاخره منجر به بی برنامگی و ناکامی می گردد. تا اینکه بالاثر پی گیری وتلاش هایی که درین راستا برای حل موضوعات پیش آمده انجام داد، برایم ثابت نمود که وی نه تنها یک استاد بلکه یک همکار و رفیق خوبی است که خواهان ارتقاء و بیرون رفت دوستان وهمرزمانش از پرتگاه نیز می باشد.